معاینه حرکت چشم و نکات مهم آن

معاینه حرکت چشم اهمیت بسیاری دارد. چشم هم مثل دیگر اعضای بدن بطور دائم در حال تغییر و تکامل است. افزایش سن، تغییر شرایط زیستی و اقلیمی، بروز بیماری های واگیر یا غیرواگیر و نیز تغییرات ژنتیکی می تواند این عضو مهم را دچار بیماری کند. تشخیص به موقع بیماری های چشمی شانس درمان آنها را به شدت افزایش می دهد و در بسیاری موارد بیمار پس از دریافت چند دارو یا انجام یک جراحی ساده سلامت بینایی خود را به دست می آورد. بنابراین بر خلاف باور بسیاری از مردم، اگر خوب می بینید باز هم به معاینه چشم پزشکی نیاز دارید چرا که معاینه کامل چشم بسیار فراتر از بررسی عیوب انکساری و تعیین شماره عینک مناسب است. یک معاینه بینایی سنجی شامل مراحل مختلفی است که طی آن بسیاری از اختلالات چشمی تشخیص داده می شود و چشم پزشک با اقدام به موقع، مانع پیشرفت آنها خواهد شد.

معاينه حرکات چشم، در معاينه Ductionها (حرکات تک چشمي) هر گونه کاهش حرکت نشان‌دهندهٔ ضعف در ميدان عمل آن عضله است. جهت معاينه ورژن‌ها (حرکات توأم چشم‌ها) فرد را در وضعيت‌هاى اوليه (نگاه به روبه‌رو)، ثانويه (راست، چپ، بالا، پائين) و ثالثيه (بالا و راست، بالا و چپ، پائين و راست، پائين و چپ)، در حالى‌که به نور چراغ قوه نگاه مى‌کند معاينه مى‌کنيم که در اين حالت بر حسب اينکه فرد با چشم فلج فيکس مى‌کند يا با چشم سالم به‌ترتيب فزونکارى عضله همراه در چشم سالم يا کم‌کارى عضله فلج در چشم فلج مشاهده مى‌شود (بر طبق قانون هرينگ) .جهت معاينه کانورجنس، نقطه نورانى که فرد به آن نگاه مى‌کند را به‌سمت پل بينى او مى‌آوريم و به او مى‌گوئيم سعى کند نقطه نورانى را به‌طور واحد ببيند و تا آن حد ادامه مى‌دهيم تا همگرائى دو چشم به‌هم خورد و چشم غير غالب به خارج برود، در اين حالت فاصله اين نقطه از پل بينى (نقطه نزديک همگرائي) مقدار کانورجنس را نشان مى‌دهد. اين مقدار حداکثر تا ۵ سانتى‌متر طبيعى است.

نسبت همگرائى تطابقى (AC, Accommodative Convergence) به تطابق ( A , Accommodation)(AC/A)جهت تعيين مقدار نسبت همگرائى به تطابق بسيار مفيد است و نقش مهمى رادر درک ایزوتروپی تطابقى و درمان آن دارد (چرا که بعضى موارد ایزوتروپى‌ها ناشى از نسبت بالاى AC بر A مى‌باشد و در اين حالت چشم‌ها همراه تطابق لازم براى ديدن اجسام نزديک، همگرائى بيشتر از معمول از خود نشان مى‌دهند و اين همگرائى شديد عامل ازوتروپى بيمار مى‌باشد). واگرائى بر خلاف تصور گذشته يک پدپدهٔ فعال است و نه ناشى از شل شدن همگرائي، ولى از نظر بالينى به‌ندرت مورد معاينه قرار مى‌گيرد.